Św. Apolonia z Aleksandrii
Ból targał jej ciało
zadając wiele cierpienia
wybiwszy zęby, by piekło
zajęło miejsce Boga.
Odeszła, by wrócić
zawsze w objęciach prawdy
w chwilach próby, bo miłość
czystą nosiła w duszy.
Purpurą ognia ciernie zła
spaliła jaśniejąc wiarą,
co wydobyta z dna serca
nadzieję poparła odwagą.
Jedno miała pragnienie
trwając w nauce Chrystusa,
aby ludzie w potrzebie
z ust jęki, uciszali oczyma serca.
2014-10-27 Aleksandra Baltissen
