Język polski
Na wietrze drżący
krzepki mój język
skrzydłami gwary
pozwala, by śpiewał słowik.
Mieszka w duszy
kąpany w niebie,
po świecie druh wędrówki
w mej piersi i chlebie.
Snopem jasnym
w treści myśli i czynów,
na nutę polską snem słodkim
archanioł orłów.
Zawsze wzrusza
konturem biało-czerwonym,
w piersi człowieka
darem matki i ojca świętym.
2015-02-10 Aleksandra Baltissen
Kolaże wykonała:
Elżbieta Barbara Gofman (Ciechanowska)
Dziękuję Elu :)